در سال 1987 کمیته ای متشکل از تولید کنندگان نرم افزاری، نمایندگان نرم افزاری، نمایندگان بیمارستانهای و دانشگاههای معتبر علوم پزشکی تشکیل شد تا برقراری ارتباط بین نرم افزارهای تولید کنندگان مختلف را تسهیل کند. این کمیته هر چند ماه یک بار در نقاط مختلف امریکا تشکیل جلسه می دهدو نمایندگان کشورهای دیگراز جمله استرالیا – آلمان – ژاپن – هلند – زلاند نو و کانادا نیز درآن شرکت دارند.

 استاندارد(HL7) درسال 1992 از سوی اداره مرکزی استانداردهای بازار مشترک اروپا و درسال 1994 از طرف ANSIبه عنوان یک ارگان استاندارد ساز معتبر به رسمیت شناخته شد. این گروه در حال حاضر بیش از 1500 عضو حقیقی دارد و صدها بیمارستان در سراسر دنیا دارای سیستمهای اطلاعات بیمارستانی مبتنی بر این استاندار هستند.

 ساختار كلي استاندارد  HL7

•  پذیرش ترخیص و انتقال بیمار
• مدیریت درخواست و پاسخ (order result management) 

•  ثبت دستور پزشک
•  مشاهدات بالینی و نتایج پاراکلینیکی
•  انواع جستجوها
• امور مالی 

 نکات قابل توجه در این استاندارد

•  امکان تبادل اطلاعات در انواع بستریهای سخت افزاری و نرم افزاری پیش بینی شده
•  ساختار جای دهی اطلاعات از پیش فرض نشده است بلکه ذخیره وپردازش اطلاعات می تواند به صورت متمرکز یا نامتمرکز باشد.
• استاندار به گونه ای است که با شناسایی نیازهای جدید توسعه تدریجی سیستمها را ممکن می سازد
• مبتنی بر تجربیات گذشته و استانداردهای پذیرفته شده موجود است و در عین آنکه در جهت منافع تولیدکننده خاصی نیست دست شرکتها را برای ابتکار عمل باز میگرداند
• گرچه در اصل برای استفاده در بیمارستانها تدوین شده است در نهایت قابل استفاده در کلیه محیط های بهداشتی درمانی خواهد بود
•  این استاندارد گردش کارجدیدی را به بیمارستان تحمیل نمی کند بلکه  صرفـا  روشی برای تبادل اطلاعات است. بنابراین راه اندازی هر سیستم مبتنی HL7در هر بیمارستان شیوه اجرایی خاص خود را خواهد داشت.
• هماهنگی تنگاتنگی با سایر استانداردهای پذیرفته شده انفورماتیک پزشکی دارد.